Otyłość

Częstość występowania otyłości zwiększa się na całym świecie w alarmującym tempie i ma rozmiar globalnej epidemii zarówno w rozwiniętych, jak i rozwijających się krajach. Według danych opublikowanych przez Międzynarodową Grupą Zwalczania Otyłości (International Obesity Task Force; IOTF), przynajmniej u 1,1 miliarda ludzi stwierdzamy nadwagę, z czego 312 milionów choruje na otyłość. Częstość występowania otyłości (wskaźnik masy ciała; body mass index; BMI > 30 kg/m2) w Europie waha się w granicach od 10 do 20% u mężczyzn i od 15 do 25% u kobiet, przy czym prawie połowa europejskiej populacji wykazuje nadwagę lub otyłość ( BMI > 25 kg/m2).
     Nadwaga i otyłość są związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia cukrzycy typu 2, nadciśnienia tętniczego, chorób sercowo-naczyniowych, dyslipidemii, choroby zwyrodnieniowej stawów, niealkoholowego stłuszczenia wątroby, kamicy pęcherzyka żółciowego, zespołu bezdechów sennych i części nowotworów. Nadwaga i otyłość odgrywa kluczową rolę w rozwoju cukrzycy typu 2. Ryzyko jej wystąpienia związane z nadwagą i otyłością wynosi 64% wśród mężczyzn i 77% u kobiet. Wzrastająca masa ciała pogarsza jakość życia i zmniejsza jego przewidywany okres. Śmiertelność związana z nadmierną masą ciała jest poważnym problemem publicznej opieki zdrowotnej w Europie i stanowi około 7,7% wszystkich zgonów. Oznacza to, że 1 na 13 zgonów we Wspólnocie Europejskiej jest prawdopodobnie związany z nadmierną masą ciała. Częstość występowania otyłości olbrzymiej (BMI > 40 kg/m2) w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej w 2002 roku wynosiła 1,8%. Kobiety stanowiły 60% osób z otyłością olbrzymią, a 63% chorych było w wieku 18-49 lat. Ryzyko przedwczesnego zgonu wzrasta wraz z wartością wskaźnika BMI. Względne ryzyko zgonu w wieku 50 lat dla mężczyzn i kobiet z BMI > 40, którzy nigdy nie palili wynosi odpowiednio 3,82 i 3,79. Wśród skrajnie otyłych młodych mężczyzn, wskaźnik zgonów jest 12-krotnie wyższy w porównaniu do rówieśników z prawidłową masą ciała. Znaczna otyłość ze swoimi zdrowotnymi i psychospołecznymi konsekwencjami znacząco zwiększa nie tylko chorobowość, ale także stanowi znaczny problem społeczno-ekonomiczny. Roczne bezpośrednie koszty opieki zdrowotnej wśród chorych ze skrajną otyłością; są trzykrotnie wyższe niż u chorych z prawidłową masą ciała. Udowodniono, że chirurgia bariatryczna jest najbardziej skuteczną metodą leczenia chorych z otyłością olbrzymią. Ostatnie wieloletnie badania wykazały istotną redukcję powikłań u chorych po operacjach bariatrycznych, a także zmniejszenie ryzyka rozwinięcia kolejnych chorób towarzyszących. Dzięki chirurgicznemu leczeniu otyłości zmniejsza się stopień wykorzystania opieki zdrowotnej i obniża jej bezpośrednie koszty. Chirurgia bariatryczna jest ważną i integralną częścią całościowego leczenia chorych z otyłością olbrzymią.